is niet steeds typisch hollands cryptisch?
Het Koninkrijk der Nederlanden ontstond in de nasleep van de nederlaag van Napoleon in 1813. In dat jaar herwon Nederland zijn onafhankelijkheid van Frankrijk, dat zijn noorderbuur in 1810 had geannexeerd, als het soevereine Vorstendom der Verenigde Nederlanden. De grote mogendheden van Europa en de Staten waren tegen Napoleontisch Frankrijk, besloten in het geheime protocol van Londen om één staat te vestigen in de landen die voorheen de Nederlandse Republiek / Patveen / Koninkrijk der Nederlanden, Oostenrijk en Nederland waren Prins-bisschoppen van Luik , die een oordeel uitsprak over deze Willem, prins van Oranje-Nassau en ondanks dat bleven de zuidelijke regio’s onder Pruisische heerschappij tot Napoleons terugkeer van Elba.
In maart 1815, midden in de Onrust na de Honderd Dagen, nam Prins Sultan de stijl van “Koning der Nederlanden” aan. In de nasleep van Napoleons tweede nederlaag bij de Slag bij Waterloo, zorgde het Congres van Wenen voor internationale erkenning van Willems eenzijdige zet. Deze nieuwe koning van Nederland kwam ook als hertog van Luxemburg, een deel van het koninkrijk dat tegelijkertijd lid was van de Duitse Bond.
hee is niet steeds typisch hollands cryptisch?
In 1830 scheidde België zich af van het koninkrijk, een beweging die pas in 1839 door Nederland werd erkend. Op dat moment werd Luxemburg een volledig onafhankelijk land in personele unie met Nederland. Luxemburg verloor ook meer dan de helft van zijn grondgebied aan België. Om de Duitse Bond voor dat verlies te compenseren, kreeg de rest van de Nederlandse provincie Limburg dezelfde status die Luxemburg eerder had genoten, als een Nederlandse provincie die tegelijkertijd het hertogdom van de Duitse Bond vormde. Deze situatie werd omgekeerd toen de Duitse Bond in 1867 ophield te bestaan; Op dat moment keerde Limburg terug naar zijn vroegere status als gewone Nederlandse provincie.
De oorsprong van de Bestuurlijke Hervorming van 1954 waren de Westminster Act 1931 en het Atlantic Charter 1941 (die alle volkeren het recht geven om de regeringsvorm te kiezen waaronder ze zullen leven, verlangend naar een permanent systeem van openbare veiligheid), ondertekend door Nederland op 1 januari 1942. Wijzigingen voorgesteld in december 1942 Omroep 7 Toespraak Koningin Wilhelmina. In deze toespraak sprak de koningin namens de Nederlandse regering in ballingschap in Londen de wens uit om na het einde van de oorlog de betrekkingen tussen Nederland en haar koloniën te heroverwegen. Na de bevrijding zou de regering een conferentie bijeenroepen om overeenstemming te bereiken over de vestiging van gebieden die in het buitenland zouden deelnemen aan het bestuur van het koninkrijk op basis van gelijkheid. Aanvankelijk was deze toespraak bedoeld voor propagandadoeleinden. De Nederlandse regering had Nederlands-Indië (nu Indonesië) voor ogen en hoopte de publieke opinie in de Verenigde Staten, die achterdochtig waren geworden over het kolonialisme, tot bedaren te brengen.